Ποιος είν’ αυτός ο Μάκης Τσίτας;Ο συντοπίτης συγγραφέας από την Αξό και το καινούριο του βιβλίο

Βιογραφικό:  Ο Μάκης Τσίτας γεννήθηκε το 1971 στον Αξό των Γιαννιτσών – ένα χωριό 1.500 κατοίκων, εκ των οποίων οι μισοί περίπου ήταν νταλικέρηδες (όπως ο μπαμπάς του) κι οι άλλοι μισοί αγρότες (όπως η μαμά). Δούλευε από 12 χρονών στα χωράφια, όλα τα καλοκαίρια, βγαίνοντας στη θάλασσα όλες κι όλες δυο-τρεις φορές το χρόνο. Στα 14, οδηγούσε αγροτικό. Λίγο πριν, στα διαλείμματα από τη δουλειά, είχε αρχίσει να διαβάζει λογοτεχνία. Όσο οι άλλοι έκαναν τσιγάρο ας πούμε, εκείνος άνοιγε βιβλίο. Έτσι, από μόνος του. Επιστρέφοντας σήμερα στα βιβλία που πέρασαν απ’ τα χέρια του εκείνη την εποχή, πολλές φορές βρίσκει στις σελίδες λεκέδες από λάσπες. «Τα πρώτα δύο που διάβασα ήταν  η “Αιολική γη” του Βενέζη και το “Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα” του Λουντέμη», θυμάται. «Ωραία βιβλία, αν και όχι αριστουργήματα. Αλλά από τη στιγμή που τα διάβασα, το χωριό άρχισε να με πνίγει. Ασφυκτιούσα. Πήγαινα στην καφετέρια και οι μισοί συμμαθητές μου μιλούσαν για τις νταλίκες, οι άλλοι μισοί για τα χωράφια. Εγώ ήξερα και τις δύο δουλειές λόγω των γονιών μου, αλλά δε με ενδιέφεραν. Ήμουν καλός στο να τσαπίζω και στο να μαζεύω ροδάκινα, αλλά το μυαλό μου πια το ‘χα στο γράψιμο, στις ταινίες, στη μουσική. Άκουγα Χατζιδάκι και Θεοδωράκη και δεν είχα με ποιον να το μοιραστώ».

Ψάχνοντας κάτι κοντά στο γράψιμο, σπούδασε δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη, γράφοντας παράλληλα την πρώτη του συλλογή διηγημάτων «Πάτυ εκ του Πετρούλα» («αποτυχημένος τίτλος»), που εκδόθηκε λίγο αργότερα, το ’96, από τον Καστανιώτη. Στο μεταξύ είχε κατέβει μόνιμα στην πρωτεύουσα. Δεν τον ενδιέφερε να βγάλει βιβλία σώνει και καλά – απλώς να γράφει. Δυο διηγήματα, μετά ένα μικρό μονόπρακτο, μετά τρία ποιήματα κλπ. «Τελειώνοντας ένα διήγημα με κεντρική ηρωίδα την αδερφή μου και τον Οδυσσέα (έναν αλήτη γάτο που είχαμε και μετά μας το ‘σκασε γιατί το ‘ριξε στους έρωτες), είδα πως μου βγήκε παιδικό. Στην πορεία αγάπησα την παιδική λογοτεχνία και προέκυψαν κι άλλα. Βέβαια όταν βγάζω παιδικό βιβλίο, ακούω φίλους να μου λένε “πολύ ωραίο – πότε θα βγάλεις κανονικό;”. Τσαντίζομαι μ’ αυτό… Εγώ τα θεωρώ ισότιμα με αυτά των ενηλίκων και με τα θεατρικά μου». (Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Μάκη Τσίτα στο  Βύρωνα Κριτζά με τίτλο «Ποιος είναι αυτός ο Μάκης Τσίτας» στο propaganda.gr)

Ο Μάκης Τσίτας από το 1994 ζει μόνιμα στην Αθήνα κι εργάζεται στο χώρο των εκδόσεων. Ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού "Περίπλους" (1994-2005) και συνεκδότης του περιοδικού "Index" (2006-2011). Σήμερα διευθύνει το ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο και τον πολιτισμό diastixo.gr. Κείμενά του (διηγήματα, θεατρικά, ποιήματα), συμπεριλήφθηκαν σε ανθολογίες και δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα μονόπρακτά του "Στην πλατεία" και "Η τηλεόραση" παίχτηκαν στο Θέατρο των Καιρών σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη. Διηγήματά του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, στα ισπανικά, στα αγγλικά, στα εβραϊκά, στα σουηδικά και στα φινλανδικά. Το 1996 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων του για ενηλίκους "Πάτυ εκ του Πετρούλα" (υποψήφιο για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του περιοδικού "Διαβάζω"), που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά και στο Ισραήλ. To 2013 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Μάρτυς μου ο Θεός", από τις εκδόσεις Κίχλη. Επίσης, έχει γράψει δεκατρία βιβλία για παιδιά.

Το νέο του βιβλίο είναι  «Ο δικός μου ο μπαμπάς», ένα βιβλίο για παιδιά σε εικονογράφηση της Λίλας Καλογερή που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη. 

«Όλοι οι μπαμπάδες είναι καλοί. Αν ρωτήσετε τα παιδιά τους, θα σας το πουν. Όμως ο δικός μου ο μπαμπάς είναι ο καλύτερος! Και αυτό που λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια».