Άσε μας κουκλίτσα μου...

Μερικά συμπεράσματα για την ανόητη «παρέμβαση» της κ. Καϊλή, σχετικά με τα εγκλήματα των κομμουνιστών ως αντίδραση στις θέσεις Κοντονή. 

1.    Έθεσε η ίδια στο δημόσιο διάλογο θέματα που αφορούν την περίοδο του Εμφυλίου, ενός σκληρού και ανελέητου πολέμου, μέσα από μια εντελώς προσωπική υπόθεση (που εγείρει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, αλλά δεν είναι της παρούσης) την οποία γενίκευσε και έβγαλε συμπεράσματα. Μέγα λάθος!

2.    Ανήκει (αν δεν το έχει αντιληφθεί) σε ένα ιστορικό κόμμα που έχει κατασταλαγμένη θέση για τον Εμφύλιο και για την πολιτική ιστορία της χώρας μετά τον εμφύλιο. Είναι δημιούργημά του άλλωστε. Τροφοδοτήθηκε από τη μια πλευρά του πολιτικού φάσματος για να ανατρέψει την κατάσταση που επέβαλε η άλλη, δηλαδή η Δεξιά.

3.    Οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε στο πόνημά της είναι εκφράσεις παρακρατικών. Οι κομμουνιστές που σκοτώνουν, βιάζουν και σφάζουν….

4.    Παραδίδει μαθήματα εθνικοφροσύνης η ωραία Εύα... Προετοιμάζει άραγε τη μεταγραφή της στη μετά το Βενιζέλο εποχή του ΠΑΣΟΚ?

5.     Αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ως πολιτικός η κ. Καιλή νιώθει την ανάγκη να «υπάρχει» μόνο που ως λαμπερή εκπρόσωπος του συστήματος διάλεξε μια σκοτεινή περίοδο και τη χρησιμοποίησε με τρόπο ανεπίτρεπτο και χωρίς ιστορική γνώση.

6.    Δεν την ενδιαφέρει η Αριστερά ως ιστορική δύναμη αλλά ως δύναμη που τους αφαίρεσε την εξουσία, την οποία με τη σειρά της κακοποίησε επίσης (με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ).

7.     Άλλο όμως τα φύλλα, άλλο τα ξύλα..

Υ.Γ  Αλήθεια η Φώφη τι λέει για όλα αυτά?